Jak ktoś obeznany w tym temacie, to niech piszę. Właściwie jeszcze mi kilka lat do studiowania brakuje, ale od 7 roku życia moją pasją jest teatr i czuję, że to coś, co chcę z całych sił robić. Widzę w tym magię. Zapisałam się na zajcia, także warsztaty i w szkole, i do teatru, bo mam taką możliwość w swoim mimo to W tym poradniku napiszę jak można się ubierać do szkoły. Wiadomo, szkoła to szkoła i trzeba się ubrać stosownie do miejsca. Powinniśmy się czuć dobrze w tym co mamy na sobie. Jak ubrać się w drugi dzień szkoły? Wiem, że jeszczę są wakacje, ale później nic nie wymyśle xD Mam 12 lat i 150 wzrostu. Idę do 6 klasy. Jestem szczupła. Na codzień zawsze ubierałam się w spodnie rurki, bluze, t-shirt i trampki. Ale chciałabym zrobić jakąś odmianę i dobrze zaprezentować się w nowym roku. Na ramiona zarzuć dżinsową kurteczkę. Jeśli od sukienek wolisz spodnie, rozważ założenie T-shirtu i ogrodniczek. Jeśli nie masz pomysłu jak się ubrać do szkoły, stylizacja, która sprawdzi się w każdym przypadku składa się z prostych lub obcisłych jeansów, T-shirta lub swetra i delikatnej biżuterii. Godz. 21:00 Jak się ubrać na egzamin ósmoklasisty? To ważna sprawa. Zadecyduje on bowiem o tym, czy dostaną się do wymarzonej szkoły średniej - niezależnie od tego, czy wybiorą Vay Tiền Trả Góp Theo Tháng Chỉ Cần Cmnd Hỗ Trợ Nợ Xấu. Odpowiedzi Wkuwać moja koleżanka szła kurczę ale przesłuchiwali mega trzeba być bardzo utalentowanym dobrze grać itp :D blocked odpowiedział(a) o 18:27 Trzeba iść do liceum, albo do technikum. Po zawodówce na pewno się nie dostaniesz na studia. I oczywiście musisz się bardzo dobrze uczyć, same 5 i 4 EKSPERTremarkable odpowiedział(a) o 18:30 Nie ma to znaczenia jak sie uczysz, musisz miec na pewno szkole teatralnej przechodzisz do szkoły teatralnej to wieloetapowy maraton. Musimy zacząć od przygotowania pięciu tekstów, które zaprezentujemy podczas pierwszego etapu. Poza tym powinniśmy być sprawni ruchowo, dysponować słuchem muzycznym i poczuciem rytmu. Nie bez znaczenia jest też nasza wiedza na temat teatru i kultury. Istotna jest dobra dykcja i poprawna budowa aparatu mowy – podczas egzaminu mogą nam również sprawdzać jamę ustną i zaglądać w zęby… Konkurencja jest ogromna – zwykle do egzaminów przystępuje około 1000 chętnych, z których przyjętych zostaje tylko 20 osób. Prawda jest taka, że to bardzo ciężkie studia. W szkole spędza się praktycznie całe dnie, pracując nad emisją, impostacją, ciałem ale również nad siłą charakteru. To z pewnością nie są studia dla każdego, ale Wasze marzenia zostaną zweryfikowane z rzeczywistością już podczas egzaminów wstępnych. nuśka77 odpowiedział(a) o 11:02 Musisz iść do liceum , musisz się raczej dobrze szczególnie z języka polskiego i historii , no i pewnie musisz zdać studia najlepiej w Łodzi tam jest najlepsza szkoło filmowa w Polsce . :) Wiem bo sam chcę iść :P Uważasz, że ktoś się myli? lub Po pierwsze - nigdy nie dotrzesz do konca recytowanego utworu... Zaraz po kilku wersach poproszą Cię, byś zarecytowała wszystko od nowa, ale teraz tak jakbyś była motylem. Albo tak jakbyś bała się burzy, która nadchodzi... Musisz się przygotować na to, że egzamin do szkoły teatralnej będzie najgorszym przeżyciem w Twoim życiu. Na egzaminie traktowana jesteś jak zwierzę... Nawet zaglądają Ci w zęby... Pierwszym zdaniem jakie każą Ci powiedzieć to coś w stylu "Przeleciały trzy pstre przepiórzyce przez trzy pstre kamienice" albo "Ta taca tu, tamta taca tam", czy też "Zamiana banana na ananasy", dobrze też poćwiczyć wymawianie zdania "Zapłać należność dentystce". Poprawne wymówienie zdania "Matka tka, tatko tka, tkaczka tka i tkając łka", bez zająknięcia też może się przydać. Musisz umieć tańczyć, śpiewać, improwizować, musisz być sprawna fizycznie i mieć ładny głos... Musisz też być ładna - to na prawdę pomaga. Uwierz mi - sam przez to przechodziłem... ps. Najlepsza atmosfera w czasie egzaminu jest w wydziale lalkarskim PWST we Wrocławiu... ps2. pochwal sie jak zdasz... moim największym osiągnięciem było dotarcie do 3 etapu (etap teoretyczny) PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacjiJak prowadzić kółko teatralne - praktyczne porady * - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów. 1. Założenia ogólne Podstawowym założeniem programu jest działalność twórcza dzieci w różnych dziedzinach, rozwój emocjonalny, uczuciowy i ruchowy oraz zaspokojenie ich potrzeb psychofizycznych takich jak: potrzeba poznawcza, ruchu, różnorodnego działania, zabawy, twórczości dziecięcej, a także potrzeby bezpieczeństwa, akceptacji i sukcesu, więzi i kontaktu z rówieśnikami, oparcia u dorosłych. Podstawą powodzenia w działalności dramatycznej jest „otwarcie się dziecka”. Oczywiste jest, że dziecko otworzy się wobec osób bliskich i sprawdzonych, takich, którym może zaufać. Zatem nauczyciel - wychowawca zaraz na wstępie ma zadanie ułatwione, ponieważ przebywa z dziećmi przez wiele godzin dziennie i tylko od niego zależy, czy zdobędzie zaufanie swych podopiecznych. 2. Podwaliny spektaklu Aby stworzyć mocne podwaliny przyszłego spektaklu, należy podczas codziennych zajęć dydaktycznych położyć nacisk na następujące formy pracy: WZBOGACANIE SŁOWNICTWA DZIECKA PRZEZ: rozmowy na tematy bliskie dziecku, omawianie utworów literackich, ilustracji w nich zawartych, konkretnych zdarzeń z życia szkolnego,... zabawy dydaktyczne, celem których jest poznawanie synonimów, układanie krótkich historyjek ( realistycznych i fantastycznych ), INSCENIZOWANIE Z UŻYCIEM DIALOGU: początkowo inicjatorem i jedną stroną dialogu jest nauczyciel, a drugą – cała grupa. Stopniowo rola nauczyciela powinna się ograniczać do proponowania tematów. Bardzo szybko wyłonią się dzieci odznaczające się fantazją, mające wiele do powiedzenia. Będą to kandydaci do zagrania głównych ról. Tematami do inscenizacji mogą być rozmowy „panów” o samochodach, komputerach, rozmowy „pań” o modzie, o „swoich dzieciach”, czy też rozmowy rówieśników o meczu piłki nożnej, o kłótni w szkole,... Podczas tych ćwiczeń należy zwracać uwagę na staranne, wyraźne i głośne mówienie. RUCH: Dzieci mają doskonałą intuicję motoryczną i gestykulacyjną. Aby na scenie były „prawdziwe”, należy wykorzystać ich spontaniczność i ich własne propozycje. One najlepiej podpowiedzą nam jak poruszać się w danej sytuacji. 3. Zapoznanie ze scenariuszem Zanim rozpoczniemy pracę ze scenariuszem należy w atrakcyjny sposób zapoznać dzieci z treścią przedstawienia. Stwarzamy odpowiedni nastrój do odbioru baśni, bajki, ... Następnie przeprowadzamy rozmowę i ustalamy: charakterystykę poszczególnych postaci, ocenę ich postępowania, logiczny ciąg wydarzeń, sens – morał, wnioski. Przydzielając role należy pamiętać, że dziecko nie jest aktorem, lecz tylko bawi się w teatr, a zadania aktorskie nie mogą przekraczać jego możliwości. Nie mogą krępować i pozbawiać własnej osobowości. Kolejnym etapem w pracy nad scenariuszem jest „ budowanie” poszczególnych scen z poznanej bajki. Na wstępie wykorzystujemy dzieci, które same zgłaszają się do zagrania określonej roli. Nikomu z góry nie obiecujemy konkretnej roli. Stosujemy częste zmiany ról, różne interpretacje proponowanego tekstu. Etap ten musi mieć formę zabawową, a rolą nauczyciela będzie dyskretne wskazanie dzieciom właściwego ustawienia się na scenie, przemieszczania się, czyli zagospodarowania przestrzeni, no i ostatecznie przydzielenie dzieciom ról zgodnie z ich predyspozycjami. Teraz pora na pracę z dziećmi obsadzonymi w poszczególnych rolach i systematyczne budowanie kolejnych scen. Ważne jest, aby na jednej próbie opracowywać tylko jedną nową scenę. Na kolejnej następną, a poprzednią należy powtórzyć. Po opracowaniu wszystkich scen powtarzamy całość. Przedstawienie możemy zaprezentować przed publicznością, gdy dzieci: swobodnie przechodzą ze sceny do sceny, dobrze pamiętają kolejne kwestie, a w razie czego zapomniane kwestie potrafią zastąpić swoimi słowami, pewnie czują się na scenie, bawią się spektaklem, a w razie pomyłki zaczynają jeszcze raz. Wskazane jest, aby nie zadawać dzieciom tekstów do nauczenia się w domu, lecz przyswajać je poprzez działanie na zajęciach. Umożliwia to lepsze zrozumienie granej scenki, zastępowanie kwestii własnymi słowami, a w razie choroby małego „aktora” łatwiej znaleźć zastępstwo, gdyż są „osłuchani” ze wszystkimi rolami. 4. O scenografii Scenografia to kostiumy, dekoracja i rekwizyty. Bawiąc się z dziećmi „ w teatr” w warunkach szkolnych, napotyka się na duże trudności podczas przygotowań dekoracji. Najczęściej problem tkwi w możliwościach finansowych i lokalowych. Często występ odbywa się w sali lekcyjnej. Poza tym przygotowanie pełnej dekoracji zajmuje bardzo dużo czasu. W związku z tym należy sięgnąć po proste, praktyczne i niedrogie rozwiązania. Najlepiej, żeby raz przygotowane elementy dekoracji mogły być, po niewielkich przeróbkach, wielokrotnie wykorzystane. Istotnym elementem jest tło, które przydaje się po to, by zasłonić meble, niezbyt estetyczne ściany, albo po to, by umieścić na nim inne elementy scenograficzne. Na tło najlepsze są kotary w ciemnym kolorze, o gładkiej fakturze i gęstym splocie. Na wypełnienie przestrzeni sceny i zastąpienie kotary świetnie nadają się szkolne parawany, na co dzień służące jako tablice informacyjne, gazetki, okolicznościowe dekoracje. Do tego celu świetnie nadają się ramy, czyli zastawki o dowolnych rozmiarach, okryte materiałem, na stabilnych podstaw- kach. Dzięki nim możemy uzyskać „głębię”, stworzyć kulisy dla aktorów, przesuwać je w trakcie spektaklu. Kiedy rozwiążemy problem tła, możemy zająć się elementami scenograficznymi. Mogą być wycięte z kartonu, z materiału lub bezpośrednio namalowane na tle. Innym sposobem zagospodarowania sceny mogą być tzw. „kubiki”, czyli sześciany wykonane z cienkiej sklejki, albo zwykłe kartony pomalowane na odpowiednie kolory. Można je ustawiać na różne sposoby, szybko przestawiać, mogą też ułatwić dziecku chowanie się, gdy zachodzi taka potrzeba. Bardzo oryginalnym rozwiązaniem scenograficznym są duże kawałki materiału, w jasnym kolorze. Wspólne trzymanie przez dzieci tzw. „szmaty” może posłużyć jako płotek, suknie, ubranie kilku osób jednocześnie, machanie materiałem może naśladować wiatr, latający dywan, tunel, itp. Do zabudowania sceny można też wykorzystać drewniane skrzynki po warzywach, wieszaki ubraniowe, sznury, parasole, drabinki rozkładane,.. 5 . Rekwizyty W pracy z dziećmi należy unikać nadmiaru rekwizytów. Dziecko ma wspaniałą wyobraźnię i mnóstwo drobnych rekwizytów potrafi zastąpić jednym przedmiotem. Taki uniwersalny rekwizyt można wykorzystywać wielokrotnie. Nawet ręka małego aktora może zastąpić wachlarz, lusterko, kartkę papieru. Nie musi się martwić, gdzie je odłożyć, jest swobodne. i naturalne. 6. Stroje Każdy kostium w przypadku małych dzieci ma niezwykły urok. Trzeba jednak pamiętać, że stroje powinny być utrzymywane w jednym stylu, uszyte z tego samego materiału i najlepiej przez tą sama osobę. Takie stroje są raczej kosztowne i nie zawsze stać nas na to. W takim przypadku lepiej wykorzystać stroje umowne, czyli bawełniane koszulki odpowiednio ozdobione oraz getry. Bardzo ważne jest, aby żadne dziecko nie czuło się ośmieszone przez niewłaściwie dobrany strój, nie miało na scenie prywatnych ozdób. Buty też powinny być w tym samym stylu, a jeśli to niemożliwe lepiej wystąpić boso. Jako element stroju można też wykorzystać maski. Unikać należy maski zasłaniającej całą twarz ponieważ dziecko się męczy pod maską, źle go słychać, jest anonimowe, a nie o to nam chodzi. Lepiej wykorzystać opaski, do których przypięte będą elementy ozdobne, albo czapeczki. 7. Muzyka Dopełnieniem spektaklu zwykle jest muzyka. Najlepszym rozwiązaniem jest akompaniament wykonany na żywo przez nauczyciela. Unikamy wtedy przyśpieszania, opóźniania- nauczyciel zawsze dostosuje się do dzieci. Oprawę muzyczną wykonać mogą również dzieci przy pomocy instrumentów perkusyjnych. Najmniej efektownym rozwiązaniem jest wykorzystanie muzyki mechanicznej. 8. Współpraca w grupie Tworząc grupę teatralną należy zadbać o stworzenie więzi między uczestnikami zajęć oraz budowanie wzajemnego zaufania, zrozumienia i sympatii. W stworzeniu miłej i serdecznej atmosfery pomogą proponowane zabawy: „Witam wszystkich” Witam wszystkich, którzy lubią się bawić, którzy mają uśmiechniętą buzię, którzy chcą się bawić w teatr, .... ( dziecko, które uważa, że go dotyczy to pozdrowienie pięknie się kłania i uśmiecha do kolegów). „Jak masz na imię?” Dzieci siedzą w kręgu. Jedno z nich podaje swoje imię, następne dziecko powtarza imię kolegi i podaje swoje, np. – mój kolega ma na imię Jaś, a ja jestem Kasia. „Komplementy” Każde dziecko prawi komplement swojemu sąsiadowi z prawej strony i z lewej strony. „ Dokończ zdanie” Lubię, gdy.... „Zmień miejsce” Niech zmieni miejsce ten, kto ma krótkie włosy, itd. Dzieci z krótkimi włosami zmieniają krzesełko. „Miło mi cię widzieć” Dzieci poruszają się po sali z zamkniętymi oczami, w różnych kierunkach, starają się nikogo nie potrącać. Jeśli jednak kogoś dotkną, zatrzymują się, otwierają oczy i kłaniają się z uśmiechem. Odmiana tej zabawy- gdy kogoś dotkną, zatrzymują się i mówią tej osobie coś miłego. „Chwalony” Dzieci siedzą w kole. W środku, na krzesełku siedzi jedno dziecko. Wszyscy siedzący starają się powiedzieć po jednym miłym zdaniu osobie siedzącej. Odmiana zabawy- wszystkie dzieci siedzą w kole, każde z nich wypowiada po jednym miłym zdaniu osobie siedzącej po prawej i po lewej stronie. „Stop” Cała grupa swobodnie biega po sali. Na umówiony sygnał tworzą koło, stają nieruchomo, w zupełnej ciszy. ( chodzi o to, aby dzieci w jak najkrótszym czasie ustawiły się w kole, bez dobierania się wg sympatii). „Figurki” Jedno dziecko stoi na krześle lub stoliku. Pozostałe biegają po sali. Na określony sygnał, każdy uczestnik zabawy przybiera pozę dziecka – figurki, stojącego na krześle. „Chodź do mnie” Dzieci w parach umawiają się jakim sygnałem będą się nawoływać np. „dzyń- dzyń”, „bum” itp. Następnie rozbiegają się po sali, zakrywają oczy, i nawołują się ustalonymi sygnałami, ( stosujemy częste zmiany partnerów). „Bardzo cię proszę” Dzieci dobierają się parami. Jedno z nich zaciska dłoń, drugie na różne sposoby prosi, aby pokazało, co ukrywa w dłoni. Zmieniamy się rolami i partnerami. „Okręt” Dzieci rozbiegają się po sali, są skałami. Jedno dziecko z zamkniętymi oczami ma za zadanie przejść między skałami, które syczeniem dają o sobie znać. Opracowanie - Zofia Dąbrowiecka Bibliografia: Arkuszyńska B. Założenia i opis programu z zakresu kultury żywego słowa, w: Nauczanie Początkowe, Nr 4/ 2003/ 2004 Dziedzic A. Drama na lekcjach języka polskiego, Warszawa 1992 Kujawiński J. Rozwijanie aktywności twórczej uczniów klas początkowych, Warszaw 1990 Maksymiak A. Teatr w szkole, Wrocław 1999 Nawrocka M. 24 odsłony teatru szkolnego, Warszawa 2004 Pankowska K. Drama- zabawa- myślenie, Warszawa 1990 Rybotycka L. Gry dramatyczne, Warszawa 1976 Wójcik Z. Zabawa w teatr, Warszawa 1996 Wójcik Z. Zabawa w teatr, Warszawa 1997Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych: X Zarejestruj się lub zaloguj, aby mieć pełny dostępdo serwisu edukacyjnego. zmiany@ największy w Polsce katalog szkół- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> (w zakładce "Nauka"). Publikacje nauczycieli Logowanie i rejestracja Czy wiesz, że... Rodzaje szkół Kontakt Wiadomości Reklama Dodaj szkołę Nauka Ilustracja zastępcza Akademia Teatralna w Warszawie - jak się do niej dostać? Od 6 maja można już rejestrować się jako kandydat na studia na Wydziale Aktorskim. Co trzeba zrobić, by wziąć udział w rekrutacji? Akademia Teatralna w Warszawie rozpoczęła już rejestrację kandydatów na studia na wydziale aktorskim. Egzaminy zapowiedziano na 16 czerwca 2013. Według informacji zawartych na stronie Akademii, od kandydatów wymaga się takich cech jak: - warunki sceniczne - proporcjonalna budowa ciała - zdrowy głos, prawidłowo zbudowany aparat mowy i dobra artykulacja - zdolność do abstrakcyjnego myślenia i wyobraźnia przestrzenna - krytycyzm, intuicja, otwartość i zdolność do wyrażania emocji w interpretowanych tekstach - duża wrażliwość emocjonalna - wewnętrzna siła psychiczna i odporność na stres - znajomość dramatu i teatru polskiego, z uwzględnieniem tła historycznego, literackiego, filozoficznego i estetycznego ważnych epok teatralnych (do współczesności włącznie) - znajomość współczesnego życia społeczno-kulturalnego. By wziąć udział w egzaminach wstępnych, kandydat musi wypełnić on-line formularz podania w systemie Internetowej Rejestracji Kandydatów (IRK), aktywnym od 6 maja. W załącznikach muszą pojawić się wszystkie wymagane w systemie dokumenty, w tym dowód opłaty za egzamin. Na egzaminie należy mieć ze sobą białą, wiązaną teczkę, podpisaną imieniem i nazwiskiem, z dopiskiem Wydział Aktorski. W teczce powinno się znaleźć 1. Podpisane podanie wydrukowane z systemu IRK 2. oryginał lub poświadczony notarialnie odpis świadectwa dojrzałości (maturzyści z lat ubiegłych) lub zaświadczenie ze szkoły o przystąpieniu do egzaminu maturalnego (tegoroczni maturzyści) 3. kserokopię dowodu osobistego 4. aktualne 2 fotografie w wersji papierowej 5. listę utworów (tytuł i autor) 6. dowód wpłaty ewentualnie: - dokument potwierdzający uczestnictwo w olimpiadzie/olimpiadach - certyfikaty z języka Na egzamin należy przygotować do przedstawienia przed egzaminatorami 5 utworów: wiersz klasyczny, proza klasyczna, wiersz współczesny, proza współczesna oraz monolog. Na egzaminy w warszawskiej szkole teatralnej piosenka jest wymagana dopiero na drugim etapie rekrutacji, po przejściu eliminacji wstępnych. Źródło: ac Jakie mamy w Polsce państwowe szkoły teatralne? Akademia Teatralna w Warszawie,Akademia Sztuk Teatralnych w Krakowie,Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna w Łodzi,Akademia Sztuk Teatralnych w Krakowie – wydział we Wrocławiu,Akademia Teatralna w Warszawie – wydział w Białymstoku,Akademia Sztuk Teatralnych w Krakowie – wydział Teatru Tańca w Bytomiu. Na czym polega egzamin? Każdy egzamin się nieco różni, w zależności od danej uczelni. Wszędzie jednak trzeba przygotować kilka tekstów z różnych epok literackich oraz piosenkę. Egzaminy dzielą się często na kilka etapów, gdzie na pierwszym zwykle ma miejsce największy „odsiew”, a w kolejnych etapach rywalizują ze sobą ci najzdolniejsi pretendenci. Dla przykładu, podamy opis tego, jak wyglądał kilka lat temu egzamin do Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie. Opis jednego z absolwentów Uczelni: Pierwszy etap dzielił się na egzamin ruchowy oraz interpretację. Na interpretacji kazano mi powiedzieć 2 wybrane teksty z mojego repertuaru oraz zaśpiewać piosenkę ludową. Po tym, poproszono mnie o pewne improwizacje na tekstach, np. prozę musiałem powiedzieć jakbym był Cristiano Ronaldo, a wierszem miałem poderwać kobiety w komisji. Egzamin ruchowy polegał na wystukiwaniu rytmu, który proponował pianista, powtórzeniu kroków tanecznych, zrobieniu przewrotów oraz mostka, dodatkowo podchodziło się blisko do komisji, która sprawdzała czy nie mamy jakiejś wady wymowy. Na podstawie tych dwóch egzaminów wyłaniano osoby, które przechodziły do drugiego etapu – finałowego, który odbywał się tydzień później. Zebrała się wtedy cała komisja, przed którą mówiłem sporo swoich tekstów oraz dostawałem założenia do tych tekstów, np. powiedz to tak, jakbyś mówił o ukochanej osobie. Dodatkowo musiałem stworzyć krótką etiudę, inspirując się obrazem, który pokazał mi dziekan. Finalnie, udało mi się dostać do szkoły teatralnej. Będę pamiętać ten moment do końca życia.” Czy ciężko jest się dostać? Każdego roku startuje około 1000 osób na przeciętnie 25 dostępnych miejsc w danej szkole. Szanse wydają się więc niezbyt wysokie, ale rzeczywistość pokazuje, że upartość i konsekwencja może być gwarantem sukcesu. Wielu ludzi dostaje się dopiero za drugim, trzecim czy szóstym razem, biorąc wnioski z każdej wcześniejszej porażki. Rzetelne przygotowanie interpretacji tekstów znacząco zwiększy Twoje szanse na dostanie się do wymarzonej szkoły. Czy tylko po łódzkiej szkole można grać w telewizji i filmie? Nie. Tak naprawdę nie ma znaczenia, którą szkołę ukończysz. To od Twojej indywidualnej pracy zależy powodzenie w dalszej karierze. Podczas trwania studiów (5 lat) powinieneś odczuć, czy bliżej Ci do teatru, kina czy telewizji i po zdobyciu dyplomu dąż do upragnionego celu. Jak zwiększyć swoje szanse na dostanie się do szkoły teatralnej? Dobrym początkiem może być sprawdzenia naszego szkolenia AKTORSTWO z Michałem Czerneckim i Nadią Lebik. To ponad 7 godzin materiałów, które z pewnością otworzą Ci oczy w wielu tematach związanych z zawodem aktora. Dodatkowo, otrzymasz od nas bonus w postaci Zestawu Tekstów Na Egzaminy, z których na pewno znajdziesz dla siebie teksty, nad którymi możesz potem pracować. Zapoznaj się z najlepszym aktorskim szkoleniem online na rynku:

jak się ubrać na egzamin do szkoły teatralnej